‘Turning Point’, acryl on canvas, wooden crown, 75 x 115cm, 2014 by Benjamin Louwerse
Prograafje 40,
Het is de meest beschreven, bezongen, uitgebeelde en verfilmde historische gebeurtenis uit de wereldgeschiedenis: de kruisdood van Jezus van Nazareth. Historisch, jazeker. Flavius Josephus (Joodse geschiedkundige schrijver uit de eerste eeuw) wijdde een paragraaf aan hem. De Romeinse historici Cornelius Tacitus en Thallus vonden Zijn leven en kruisdood vermeldenswaardig. Door de keizerlijke archieven weten we dat de keizer van Rome landvoogd Pilatus (die Jezus veroordeeld heeft tot de doodstraf) naar Rome heeft ontboden om zich daarover te verantwoorden.
De dood van Jezus was geen einde maar een begin. De wereld zou daarna nooit meer dezelfde zijn. Het christendom heeft de individuele mens een heilandfiguur gegeven, die de mens kon verzoenen met God. Het gaf ook de (westerse) wereld een moreel kader. De westerse cultuur is vooral een christelijke cultuur. (inmiddels niet meer)
De eerste drie eeuwen was een lammetje het symbool van het christendom. (het Lam Gods dat de zonde van de wereld wegnam) Door keizer Constantijn werd het kruis het symbool. Op mijn schilderij maak ik de doornenkroon tot symbool van de historische gebeurtenis, die het fundament werd van het christendom. Het doek noem ik ‘Turning Point’, omdat de dood van Jezus spiritueel, moreel, cultureel etc. een keerpunt werd, een nieuwe denkwereld opende.
‘Turning Point’ is ook een keerpunt in mijn werkwijze als schilder. Het is mijn eerste abstracte kunstwerk. Op de doornenkroon na is het doek grotendeels met paletmes opgezet. Ik moest daar zelf heel erg aan wennen, maar het was wel een bewuste keus.
Figuratief (naar de werkelijkheid) schilderen is voor mij als christen de herstellende, heelwordende wereld uitbeelden. Daarom realistische, mooie, kleurrijke schilderijen. Genieten van de schepping, uitzien naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. De postmoderne verbrokkelde werkelijkheid (zoals Picasso de mens uitbeeldde) hoort niet bij mij. Zo wil ik de mens dus ook niet schilderen. Bij ‘Turning Point’ echter gaat het juist om het ultieme moment van gebrokenheid en verlorenheid uit te beelden. Die hele duistere verscheurde wereld wordt bij ‘Turning Point’ naar het midden gezogen, implodeert. Ziekte, zonde, verlorenheid etc. kwamen op Hem neer. Die ‘zwarte’ gebeurtenis heb ik hier in het volle licht geplaatst, vanwege het goede dat er uit voort is gekomen; een keerpunt van duister naar licht. Het Licht der wereld is reddend verschenen.
De doornenkroon is van echt hout. De takken heb ik ooit van iemand gekregen. Nu pas krijgen ze hun bestemming. (Graag verneem ik van een kenner van wat voor boom deze takken zijn gesnoeid.) De doornenkroon heb ik in één keer dwars door het linnen geduwd. Hij zit niet helemaal in het midden. Dat hoort bij de dissonantie van de gebeurtenis. Enkele confronterende bloedspatten rond de doornenkroon laat ik niet onvermeld. Op twee plekken sijpelt het bloed naar beneden.
De dood van Jezus is voor mij allesbepalend. Zijn dood geeft mij een oplossing voor mijn verleden, voorziet in een fundament en houvast voor het heden en geeft mij hoop voor de toekomst. Dat wens ik iedereen toe.
© 2014 BenjaminLouwerse.com
